Tej nocy dzielimy radość Ewangelii: Bóg nas kocha, kocha nas tak bardzo, że dał swego Syna, jako naszego brata, jako światło w naszych ciemnościach.

Pan nam powtarza: „Nie bójcie się!' (Łk 2,10). I ja także wam mówię: Nie lękajcie się!

                                                                                                                                                                                                                                                                             Papież Franciszek



Świętujemy uroczysty dzień narodzin Jezusa, Boga - człowieka.

Łącząc się w radosnym przeżywaniu misterium Miłości, która stała się Ciałem, życzę, by stała się Ona źródłem głębokiego pokoju i radości.

Niech Boży Syn, który przynosi pełnię łaski, udzieli Wam, zdrowia i błogosławieństwa, rozproszy ciemności, pojedna wszystkich i pozwoli cieszyć się szczęściem, jakiego doświadczyli Maryja i Józef.

Niech Jezus narodzi się na nowo w naszych sercach, a Jego głos niech pełniej przeniknie do głębi. Niech Jezus znajdzie w Was miejsce swego zamieszkania i odpoczynku.

Życzę z serca - mimo przeciwności i wszelkich trudności - spokojnych, pogodnych, pełnych ciepła, zdrowia, łaski i radości świąt Bożego Narodzenia oraz szczęśliwego Nowego 2025 Roku.

                                                                                                                                                                                                                                                                    Ksiądz Proboszcz

                                                                                                                                                                                                                                                                   Mirosław Friedrich

BISKUP MAREK SZKUDŁO

ADMINISTRATOR

ARCHIDIECEZJI KATOWICKIEJ

Drodzy Diecezjanie, Siostry i Bracia!

                    W ostatnią niedzielę Adwentu pragnę Was bardzo serdecznie pozdrowić i poinformować, że 16 grudnia zgodnie z przepisami prawa kanonicznego, kolegium konsultorów wybrało mnie administratorem archidiecezji katowickiej do czasu wyłonienia przez Stolicę Apostolską jej nowego arcybiskupa. Proszę Was z całego serca o wsparcie duchowe i modlitwę w mojej intencji, bym swoją posługę spełniał w duchu wdzięczności Bogu i pokornego oddania dobru całego naszego lokalnego Kościoła. Módlcie się również za przyszłego arcybiskupa metropolitę katowickiego – abyśmy jak najszybciej mogli się zgromadzić wokół niego w czasie uroczystego ingresu!

                      Chciałbym Was jednocześnie serdecznie zaprosić do wspólnego przeżywania obrzędów inauguracji roku jubileuszowego ogłoszonego przez papieża Franciszka. Zgodnie z wytycznymi Stolicy Apostolskiej rozpoczniemy go w niedzielę 29 grudnia, czyli w święto Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa, o godzinie 12.00. Z całego serca zapraszam więc do naszej katowickiej archikatedry przede wszystkim całe rodziny, matki, ojców, dzieci, babcie i dziadków, ale i wszystkich innych – wdowców, osoby samotne i konsekrowane oraz kapłanów. Jako pielgrzymi nadziei wspólnie oddajmy chwałę Temu, który jest Źródłem wszelkiej nadziei.

                               Z całego serca błogosławię każdego z Was. Niech te nadchodzące święta Bożego Narodzenia wypełnią Wasze serca nadzieją, która nie przemija.

                                                                                                                                                                                                                                 Szczęść Boże!

                                                                                                                                                                                                                             Bp Marek Szkudło

                                                                                                                                                                                                                                 administrator

                                                                                                                                                                                                                      archidiecezji katowickiej

W poniedziałek 16 grudnia kolegium konsultorów wybrało bp. Marka Szkudło administratorem archidiecezji katowickiej. Urząd będzie pełnił do czasu kanonicznego objęcia archidiecezji przez nowego arcybiskupa katowickiego, którego mianuje Ojciec Święty.

Biskup Marek Szkudło przyjął sakrę biskupią w 2015 roku. W latach 1994-2012 pełnił urząd proboszcza parafii NMP Matki Kościoła w Jastrzębiu-Zdroju, a następnie, od 2012 do 2015 był wikariuszem biskupim ds. stałej formacji kapłanów w archidiecezji katowickiej.

Urodził się 28 lutego 1952 r. w Cielmicach, dzisiejszej dzielnicy Tychów, w rodzinie Ludwika i Florentyny z d. Sekuła. Dnia 16 marca 1952 roku, w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tychach-Paprocanach przyjął sakrament chrztu, a 17 września 1961 roku, w tej samej parafii – sakrament bierzmowania. Formację i studia w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie rozpoczął po zdaniu egzaminu dojrzałości w Liceum Ogólnokształcącym im. L. Kruczkowskiego w Tychach w 1971 roku. Napisał pracę magisterską nt. „Przysposobienie do życia w rodzinie – studium krytyczne”. Święcenia prezbiteratu przyjął z rąk biskupa katowickiego Herberta Bednorza 23 marca 1978 r. w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Jako neoprezbiter pełnił posługę duszpasterską w parafii NSPJ w Tychach-Paprocanach. Następnie był wikariuszem w parafiach: św. Małgorzaty w Lyskach (1978-1981) oraz św. Michała Archanioła w Katowicach (1981-1987). W 1987 r. został mianowany diecezjalnym wizytatorem katechetycznym. W tym czasie był także diecezjalnym duszpasterzem harcerzy oraz członkiem Diecezjalnej Komisji Liturgicznej.

W latach 1994-2012 pełnił urząd proboszcza parafii NMP Matki Kościoła w Jastrzębiu-Zdroju. W tym okresie powierzano mu różne funkcje w archidiecezji katowickiej i w dekanacie Jastrzębie Górne. Był archidiecezjalnym duszpasterzem ludzi pracy oraz duszpasterzem górników, członkiem rady kapłańskiej i kolegium konsultorów, a także moderatorem prezbiterów młodszych roczników święceń. W dekanacie pełnił funkcję ojca duchownego księży, a także urząd dziekana. W 2003 roku otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości.

Od 12 grudnia 2012 r. był wikariuszem biskupim ds. stałej formacji kapłanów w archidiecezji katowickiej. Przewodniczył Komisji ds. Duchowieństwa oraz był członkiem Komisji Głównej i Komisji ds. Duszpasterstwa Ogólnego II Synodu Archidiecezji Katowickiej.

13 grudnia 2014 rorku Ojciec Święty Franciszek mianował go biskupem pomocniczym katowickim ze stolicą tytularną Wigry. Święcenia biskupie przyjął 6 stycznia 2015 roku w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Na dewizę biskupią wybrał słowa: „In te Domine speravi” (W Tobie, Panie, zaufałem).

Ówczesny metropolita katowicki, abp Wiktor Skworc, powierzył mu prowadzenie spraw personalnych kapłanów oraz troskę o ich formację stałą. Należy do archidiecezjalnej Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultorów. W ramach Konferencji Episkopatu Polski jest członkiem Zespołu ds. Sanktuariów. Jest honorowym obywatelem Jastrzębia-Zdroju.

Msze Kolędowe:

1/ 27.12.2024r. – godzina 18.00:

Wilcza i Szpaków.

2/ 28.12.2024r. – godzina 17.00:

Bażantów i Sikorek.

3/ 30.12.2024r. – godzina 18.00:

Kukułek i Lisia.

4/ 02.01.2025r. – godzina 18.00:

Kosów, Jastrzębia i Sarenek.

5/ 07.01.2025r. – godzina 18.00:

Świętego Jana Pawła II od Masny Aleksander do Janosz Mieczysław i Skowronków.

6/ 09.01.2025r. – godzina 18.00:

Świętego Jana Pawła II od Mazur Robert do Świerkot Marta.

7/ 14.01.2025r. – godzina 18.00:

Czyżyków, Jaskółek, Słowików.

8/ 21.01.2025r. – godzina 18.00:

Świętego  Jana Pawła II od Włoszek Maria do Skrobol Czesław i Zagajniki.

9/ 23.01.2025r. – godzina 18.00:

Św. Jana Pawła II od Rydz Marek – P. Grzegorscy – Siągarnia i Drozdów.

Kolędy domowe /od godziny 16.00/:

1/ 29.12. 2024r.                    6/   13.01.2025r.

2/ 05.01.2025r.                     7/   15.01.2025r.

3/ 06.01.2025r.                     8/   17.01.2025r.

4/ 08.01.2025r.                     9/   20.01.2025r.

5/ 12.01.2025r.                     10/ 24.01.2025r.

1. Cmentarz jest miejscem ciszy, modlitwy i zadumy, należy więc zachować spokój i uszanować jego świętość. Wierni bowiem, których Bóg powołał do siebie oczekują tutaj na dzień zmartwychwstania. 
2. Przepisy niniejszego Regulaminu są zgodne z ustawą o cmentarzach i chowaniu zmarłych z dnia 31 stycznia 1959 r., oraz Rozporządzeniem Ministrów Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska oraz Zdrowia i Opieki Społecznej w sprawie urządzania cmentarzy, prowadzenia ksiąg cmentarnych oraz chowania zmarłych z dnia 20 października 1972 r., wraz z późniejszymi zmianami.
3. Właścicielem cmentarza jest Rzymskokatolicka Parafia Świętego Jana Chrzciciela w Studzienicach, ul. Szewczyka 87, tel. 32 / 211-51-50.
4. Rodzina, bądź opiekunowie są zobowiązani do utrzymania grobu w należytej czystości, do usuwania z niego chwastów, odpadów itp. oraz składowania ich w miejscu do tego wyznaczonym tzn. w kontenerze.
5. Sprawy związane z pochówkiem, pracami kamieniarskimi, rezerwacją czy przedłużeniem miejsca załatwia się w godzinach urzędowania Kancelarii Parafialnej.
6. Planując ustawienie nagrobka konieczne jest uzyskanie stosownego zezwolenia Parafii. W tym celu należy w Kancelarii uiścić przewidzianą w prawie zwyczajowym ofiarę.
7. Ofiara pochówkowa pobierana jest na okres 20 lat. Po 20-stu latach miejsce pochówku znów jest własnością Parafii, można na tym miejscu pochować innego zmarłego, chyba, że rodzina, bądź opiekunowie przedłużą  w Kancelarii Parafialnej rezerwację na kolejne lata, składając stosowną ofiarę. Ofiary z cmentarza służą regulowaniu opłat za jego utrzymanie np. wywóz śmieci, rachunki za wodę.
8. Na cmentarzu zabrania się:
   a) zakłócania ciszy, porządku i powagi miejsca,
   b) wysypywania odpadów poza miejscem do tego przeznaczonym,
   c) przebywania w stanie nietrzeźwym lub spożywania napojów alkoholowych,
   d) wprowadzania zwierząt,
   e) jazdy wszelkimi pojazdami, za wyjątkiem wózków inwalidzkich.
9. Cmentarz jest otwarty od godzin porannych aż do zmierzchu. Po zapadnięciu zmroku przebywanie na cmentarzu jest zabronione.
10. Poza powyższymi punktami regulaminu obowiązuje „ Instrukcja w sprawie pogrzebu, księgi cmentarza, księgi zmarłych, kremacji zwłok bądź ekshumacji” wydana przez Metropolitę Katowickiego z dnia 04.01.1994r   w Katowicach.
11. Regulamin wchodzi w życie z dniem 1 listopada 2012 roku.

               Odnośnie do działalności Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X (FSSPX) na terenie archidiecezji katowickiej informuję, iż na podstawie aktualnych wytycznych Stolicy Apostolskiej status tegoż Bractwa w Kościele jest kanonicznie nieuregulowany.

 Przypominam, że:

1. 21 stycznia 2009 roku papież Benedykt XVI – w nadziei na osiągniecie przez Bractwo pełnej jedności z Kościołem – uwolnił od zaciągniętej ekskomuniki ówczesnego przełożonego Bractwa oraz trzech innych biskupów wyświęconych bez zgody Stolicy Apostolskiej.
2. W Roku Miłosierdzia, tj. od 8 grudnia 2015 do 20 listopada 2016 roku, papież Franciszek udzielił kapłanom Bractwa jurysdykcji do ważnego słuchania spowiedzi i rozgrzeszania, a następnie, w liście apostolskim Misericordia et misera z 20 listopada 2016 roku, podjął decyzję o wydłużeniu tej możliwości poza okres jubileuszowy, aż do wydania nowych postanowień w tym względzie (por. tamże, n. 12).
3. W liście apostolskim Traditionis custodes z 16 lipca 2021 roku papież Franciszek określił zasady sprawowania liturgii rzymskiej sprzed 1970 roku, wskazując m.in., iż „do zadań biskupa diecezjalnego jako moderatora, promotora i stróża całego życia liturgicznego w powierzonym mu Kościele partykularnym należy regulowanie celebracji liturgicznych w swojej diecezji. Dlatego do jego wyłącznej kompetencji należy zezwolenie na używanie w diecezji Mszału Rzymskiego z 1962 r., z zastosowaniem się do wytycznych Stolicy Apostolskiej” (art. 2). W dokumencie tym określono również inne szczególne zadania biskupa, a także powinności prezbitera korzystającego z niektórych dawnych form liturgii rzymskiej (por. art. 3‒5). Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w dokumencie z 4 grudnia 2021 roku podała dalsze wyjaśnienia i szczegółowe wskazania w tym względzie.

Opierając się na wyżej wymienionych podstawach prawnych, należy wskazać, iż kapłani Bractwa – działając na terenie diecezji bez zezwolenia Biskupa miejsca – sprawują Mszę świętą ważnie, ale niegodziwie, gdyż czynią to poza ramami dyscypliny kościelnej. Dlatego wszystkim wiernym, którzy są duchowo przywiązani do Mszy świętej według dawnej formy liturgii rzymskiej (czyli do tzw. Mszy trydenckiej), usilnie zalecam uczestnictwo w Mszy świętej w zaaprobowanych i wyznaczonych do tego miejscach, tj.:

• w kościele pw. świętych Męczenników Jana i Pawła w Katowicach - Dębie – w I i III niedzielę miesiąca o godz. 17:30;
• w kościele pw. Matki Bożej Bolesnej w Rybniku – w II niedzielę miesiąca o godz. 14:00;
• w kościele pw. św. Marii Magdaleny w Tychach – w II i IV niedzielę miesiąca o godz. 17:30;
• w kościele pw. Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śląskim – w IV niedzielę miesiąca o godz. 13:00.

         Zapewniam, iż we wskazanych lokalizacjach Msza święta wg dawnej formy liturgii rzymskiej jest sprawowana z zachowaniem przepisów kościelnych, w jedności z Ojcem Świętym oraz Biskupem miejsca.

         Zgodnie z postanowieniami zawartymi w liście apostolskim Misericordia et misera z 20 listopada 2016 roku kapłani Bractwa ważnie słuchają spowiedzi i udzielają rozgrzeszenia.

                                           Z modlitwą o dar jedności w Kościele katolickim oraz pasterskim błogosławieństwem,

                                                                                      ks. Tomasz Wojtal                                                                                                    † Adrian Józef Galbas SAC

                                                                           Kanclerz Kurii Metropolitalnej                                                                                                     Arcybiskup
                                                                                                                                                                                                                                Metropolita Katowicki

Katowice, 3 września 2024 roku,
we wspomnienie św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła

Aborcja poza etyką i prawem?

1. Członkowie Zespołu Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski ds. Bioetycznych z uwagą śledzą działania podejmowane przez członków rządu RP mające na celu liberalizację praktyki zabijania nienarodzonych dzieci[1]. Treść wytycznych, jak i sposób ich publikowania budzą najwyższy niepokój. Można mieć wrażenie, że wprost zmierza się do praktykowania aborcji poza refleksją etyczną i wbrew ochronie prawnej gwarantowanej przez Konstytucję.
2. Zespół Ekspertów przypomina fundamentalną prawdę z zakresu genetyki, że życie każdego człowieka zaczyna się w chwili poczęcia. Od tego momentu rozwija się ono nieprzerwanie w oparciu o wewnętrzne zasady zapisane w jego genomie. Jego życie nie jest mniej ważne od życia każdego innego człowieka. Jak bardzo fundamentalna jest to prawda dla życia społecznego świadczy jej zapisanie w Konstytucji Rzeczypospolitej. Tę prawdę potwierdza też serce człowieka w postaci nakazu sumienia, aby czynił dobro i unikał zła. Od tego nakazu nie jest on w stanie się uwolnić, gdyż dotyczy on fundamentu ludzkiej moralności. Pogarda dla tego nakazu jest bardzo niebezpieczna dla relacji społecznych, gdyż podważa zasadność innych praw chroniących wartości ludzkie w życiu społecznym.
3. Należy przypomnieć wyrażony już w dniu 4 września 2023 r. sprzeciw wobec stworzenia nowej wykładni istniejącego prawa, zmierzającej do poszerzenia kryteriów, dopuszczających legalne pozbawienie życia nienarodzonego dziecka w oparciu o przesłankę zdrowia psychicznego. Aborcja nie należy do metod terapeutycznych stosowanych w leczeniu. Uśmiercenie dziecka nie może być uważane za środek do przywrócenia zdrowia kobiety.[2] Zdziwienie członków Zespołu budzi też faktyczny zakaz przeprowadzania konsultacji i organizowania konsylium w celu przeanalizowania przesłanek do dokonania aborcji. Wytyczne te naruszają ustawowe uprawnienie lekarza do zasięgnięcia z własnej inicjatywy opinii właściwego lekarza specjalisty lub zorganizowania konsylium lekarskiego wynikające z art. 37 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Biorąc pod uwagę dobro pacjentów, którymi są matka i dziecko nienarodzone, odwołanie się do opinii doświadczonych lekarzy pozwala poszukiwać rozwiązania najbardziej optymalnego.
4. Szczególne zaniepokojenie budzą próby pozaustawowego ograniczenia konstytucjonal-nego prawa do wolności sumienia wyrażającego się w możliwości odmówienia podjęcia działań medycznych pozostających w sprzeczności z systemem wartości lekarza, a tym bardziej z systemem wartości uniwersalnych. „Nie do przyjęcia jest tworzenie kultury wykonywania zawodu medycznego, w której […] jednostka traci swoją podmiotowość, zostaje zmuszona zaprzeczyć swojej tożsamości i brać udział w postępowaniu, które w osądzie jej sumienia jest złem moralnym”[3]. Nie do zaakceptowania jest wymuszanie dokonywania przerywania ciąży pod groźbą sankcji finansowych, w tym utraty kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia. Zauważyć należy, że sumienie lekarzy może być łamane w takiej sytuacji przez osoby zarządzające podmiotami leczniczymi, które będą się obawiać ograniczenia lub utraty finansowania działalności leczniczej ze środków publicznych. Takie rozwiązanie nie liczy się też z fundamentalnym prawem obywateli do świadczeń zdrowotnych, które zostaną ograniczone przez pozbawienie szpitali należnych im funduszy. Nie jest to więc kara wymierzona w dyrekcje szpitali, ale pracowników szpitala, którzy mają prawo do godziwego wynagrodzenia, a nade wszystko w pacjentów, którzy mają prawo do korzystania z dostępnych terapii.
5. Wytyczne Prokuratora Generalnego stawiają pod znakiem zapytania jego niezależność, która winna zapewnić każdemu obywatelowi gwarancje, że jego sprawa zostanie rozpoznana w sposób obiektywny i rzetelny, bez ingerencji ze strony pozamedycznej. Poważne zaniepokojenie budzą naciski Prokuratora Generalnego, aby postępowania w sprawie pomocnictwa w przeprowadzeniu aborcji umarzać lub kierować wnioski do sądu o warunkowe umorzenie sprawy ze względu na znikomą szkodliwość społeczną. W świetle dotychczasowych orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego (z dnia 28 maja 1997 r. sygn. akt K. 26/96 oraz z dnia 22 października 2020 r. sygn. akt K 1/20) nie ma argumentów za zmianą interpretacji momentu rozpoczęcia prawnej ochrony życia. Powinna się ona rozpoczynać od momentu poczęcia i obejmować cały okres ciąży. Z uwagi na fundamentalny charakter prawa do życia nie można uznać działań w nie wymierzonych za cechujące się niewielką szkodliwością.
6. Zespół Ekspertów przypomina niezmienne nauczanie Kościoła, że „bezpośrednie przerwanie ciąży, to znaczy zamierzone jako cel czy jako środek, jest zawsze poważnym nieładem moralnym, gdyż jest dobrowolnym zabójstwem niewinnej istoty ludzkiej” (Jan Paweł II, encyklika Evangelium vitae nr 62). Według prawa kościelnego dokonanie zabójstwa nienarodzonego dziecka oraz wspólnictwo w tym procederze taktowane jest jako jedno z najcięższych przestępstw i karane jest karą ekskomuniki, która wyklucza z udziału w dobrach duchowych powierzonych Kościołowi przez Chrystusa.

                                                                                                                                                                            W imieniu Zespołu Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski ds. Bioetycznych

                                                                                                                                                                                                                                         Bp Józef Wróbel SCJ

Warszawa, 3 września 2024 r.

[1] Minister Zdrowia, Wytyczne w sprawie obowiązujących przepisów prawnych dotyczących dostępu do procedury przerwania ciąży, opublikowane na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia w dniu 30 sierpnia 2024 r.; Prokurator Generalny, Wytyczne Nr 924 w sprawie zasad postępowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury w zakresie prowadzenia spraw dotyczących odmowy dokonania przerwania ciąży oraz tzw. aborcji farmakologicznej, opublikowane na stronie internetowej Prokuratury Krajowej w dniu 9 sierpnia 2024 r.

[2] Por. Zespół Ekspertów KEP ds. Bioetycznych, Stanowisko w sprawie dopuszczalności aborcji w oparciu o przesłankę zdrowia psychicznego (4.09.2023), AKEP nr 1(35)/2023, s. 287, nr 4.

[3] Zespół Ekspertów KEP ds. Bioetycznych, Stanowisko w sprawie klauzuli sumienia (14.02.2014), AKEP nr 1(25)/2014, s.82, nr 16.

LIST KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI W SPRAWIE OCHRONY ŻYCIA

Umiłowani Siostry i Bracia!

Fragment Ewangelii św. Marka na dzisiejszą jedenastą niedzielę zwykłą, pozostawia nam przesłanie o królestwie Bożym, które Bóg „wsiewa” w ziemię ludzkiego serca. Teksty liturgiczne wyjaśniają, że jest to „królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju”. W przypowieści o ziarnku gorczycy dostrzegamy troskę Boga o życie ludzkie, o godne i właściwe warunki jego rozwoju i wzrostu, a wreszcie, o jego zbawienie. Bóg Wszechmogący jest Dawcą Życia, przez co jest obecny w poczęciu i życiu każdego człowieka. Życie nowej, unikalnej osoby ludzkiej, rozpoczyna się od poczęcia, czyli połączenia komórek matki i ojca. Od tego momentu każdy człowiek powinien mieć zapewnione pełne prawo do ochrony życia.

„Nie może istnieć prawdziwa demokracja, jeżeli nie uznaje się godności każdego człowieka i nie szanuje jego praw”- przypominał św. Jan Paweł II w encyklice Evangelium vitae (nr 101). Prawa każdego człowieka do życia chroni Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, Karta Praw Podstawowych UE oraz Konstytucja RP i zapisy ustawowe. Jest to elementarna zasada wpisana w naturę człowieka, której nie wolno naruszać. „Należy zatem stwierdzić z całą mocą i jasnością, nawet w naszych czasach, że obrona rodzącego się życia jest ściśle związana z obroną jakiegokolwiek prawa człowieka. Zakłada ona przekonanie, że każda ludzka istota jest zawsze święta i nienaruszalna w jakiejkolwiek sytuacji i w każdej fazie swego rozwoju” (Deklaracja Dykasterii Nauki Wiary Dignitas infinita, 91).

Obecnie jesteśmy świadkami narastającej presji zmiany prawnej ochrony ludzkiego życia w kierunku legalizacji zabijania dziecka w łonie matki. Jest to bardzo niepokojące i niezwykle groźne, dla bezpieczeństwa publicznego. Każdy człowiek dobrej woli powinien się temu sprzeciwiać. Życie bowiem, jako wartość naczelna każdego człowieka i fundamentalny element dobra wspólnego, jest dobrem podstawowym, górującym nad indywidualną wolnością innych. Nikt więc, w imię osobistej wolności, nie ma prawa decydować o życiu drugiego człowieka.

„Kościół nie przestaje przypominać, że godność każdej istoty ludzkiej ma charakter istotowy i obowiązuje od poczęcia do naturalnej śmierci”(Dignitas infinita, 47). „Nie zabijaj” i „chroń ludzkie życie' – to podstawowe zasady, którymi powinien się kierować każdy człowiek prawego sumienia. Wbrew dość powszechnej narracji, nie są one wyrazem przekonań wynikających tylko z wiary chrześcijańskiej, ale płyną ze zrozumienia samej ludzkiej natury.

Wartym podkreślenia jest, jak wielkie znaczenie dla ochrony poczynającego się życia ma kochająca się rodzina, zbudowana na trwałym małżeństwie rodziców, stanowiąca „sanktuarium życia” oraz podstawową komórkę społeczną. „Tak więc mężczyzna i kobieta zjednoczeni w małżeństwie zostają włączeni w Boże dzieło: poprzez akt zrodzenia – dar Boży zostaje przyjęty i nowe życie otwiera się na przyszłość” (Evangelium vitae, 43). Tymczasem zabójstwo dziecka poczętego powoduje poważne cierpienie psychofizyczne i duchowe, prowadząc często do rozbicia rodziny.  

Wyrażamy wielki szacunek i uznanie dla matek, które z miłością służą życiu i chronią swoje dzieci nawet w najtrudniejszych sytuacjach. Świadczą one o tym, że radość, piękno i wielkość miłości macierzyńskiej wyrażają się w nieprzemijającej trosce o dobro dzieci niezależnie od okoliczności.

Zwracamy się także do ojców, których rolą jest ochrona rodziny, a zwłaszcza kobiet w stanie błogosławionym oraz ich dzieci. Wasze pełne miłości zaangażowanie na rzecz obrony najbardziej bezbronnych, potrzebujących szczególnego wsparcia, jest niezastąpione. Tym bardziej więc dzisiaj nie wolno wam dystansować się od zaangażowania w prawną ochronę ludzkiego  życia.

Zdarza się jednak, że brzemienna matka znajduje się w bardzo trudnej sytuacji i potrzebuje specjalistycznej pomocy. Kościół, organizacje pozarządowe i lokalne instytucje niosą ją prowadząc m.in. Domy Samotnej Matki czy Okna Życia, zapewniając wsparcie materialne, prawne i psychologiczne. Tej pomocy nie może nigdy zabraknąć również ze strony państwa. Wszyscy jesteśmy do niej zobowiązani.

Troska o życie wyraża się także przez to, że nie wolno zmuszać lekarzy, personelu medycznego i farmaceutów do angażowania się w proceder zabijania dzieci w okresie prenatalnym czy też osób starych i chorych. Takie działania łamią podstawowe prawo do zachowania klauzuli sumienia. 

Jako pasterze Kościoła katolickiego w Polsce, a jednocześnie obywatele naszego kraju, mamy prawo i obowiązek przypomnieć – zarówno wiernym Kościoła katolickiego, jak i wszystkim ludziom dobrej woli – że jesteśmy zobowiązani do szacunku wobec człowieka, zwłaszcza wobec najsłabszych i bezbronnych. Szczególna odpowiedzialność za ich życie spoczywa na tych, którym na mocy mandatu społecznego została powierzona troska o dobro wspólne.

Papież Franciszek zwrócił się ostatnio do nas Polaków: „Niech Polska będzie ziemią, która chroni życie w każdym jego momencie, od chwili, gdy pojawia się w łonie matki, aż do jego naturalnego kresu. Nie zapominajcie, że nikt nie jest panem życia, czy to swojego, czy też innych. Z serca wam błogosławię!” (Franciszek, Słowa do Polaków w czasie audiencji ogólnej, 20 marca 2024 r.).

Dziękując każdemu, kto w różnych wymiarach życia osobistego i publicznego służy życiu i prawdzie, w Imię Chrystusa prosimy Was o wytrwałą i ofiarną obronę Ewangelii życia. Włączmy się wszyscy do wielkiej modlitwy w tej intencji, dziś zanoszonej za wstawiennictwem Świętej Bożej Rodzicielki Maryi, słowami św. Jana Pawła II (Evangelium vitae, 105)

O Maryjo, jutrzenko nowego świata, Matko żyjących, Tobie zawierzamy sprawę życia:

spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze dzieci, którym nie pozwala się przyjść na świat,

ubogich, którzy zmagają się z trudnościami życia,

mężczyzn i kobiet — ofiary nieludzkiej przemocy,

starców i chorych zabitych przez obojętność albo fałszywą litość.

Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego Syna potrafili otwarcie i z miłością głosić

ludziom naszej epoki Ewangelię życia.

Wyjednaj im łaskę przyjęcia jej jako zawsze nowego daru,

radość wysławiania jej z wdzięcznością w całym życiu

oraz odwagę czynnego i wytrwałego świadczenia o niej,

aby mogli budować, wraz z wszystkimi ludźmi dobrej woli,

cywilizację prawdy i miłości na cześć i chwałę Boga Stwórcy, który miłuje życie.

Podpisali pasterze Kościoła katolickiego w Polsce obecni na 398. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie, w  dniu 10 czerwca 2024 r.

Stanowisko Konferencji Episkopatu Polski w sprawie zmian w organizacji lekcji religii w szkołach podejmowanych przez Ministerstwo Edukacji Narodowej

Nauczanie religii w polskiej szkole stanowi wielkie dobro dla dzisiejszego młodego człowieka, które wymaga wspólnej troski ze strony rodziny, Kościoła i państwa. Lekcja religii w szkołach publicznych ma miejsce w 23 krajach Europy i jej obecność jest traktowana jako standard systemów edukacyjnych. W Polsce lekcja religii, wyrzucona przez władze komunistyczne po II wojnie światowej, powróciła do szkół publicznych w 1990 roku, kiedy rozpoczęły się procesy demokratyzacji życia w naszej Ojczyźnie.

Wyrażamy sprzeciw wobec ostatnich decyzji Ministerstwa Edukacji Narodowej odnoszących się do organizacji lekcji religii w szkole.  Apelujemy o uwzględnienie woli rodziców, którzy w zdecydowanej większości posyłają swoje dzieci i młodzież na lekcje religii. W skali całego naszego kraju jest to prawie osiemdziesiąt procent rodziców. Oni mają prawo do lekcji religii na terenie szkoły publicznej, gdyż wynika to z podstawowych praw i wolności człowieka, zagwarantowanych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i Konkordacie między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską.

Przypominamy, że wszelkie zmiany odnośnie do organizacji lekcji religii w szkole publicznej winny dokonywać się zawsze zgodnie z obowiązującym prawem i w porozumieniu z Kościołami oraz związkami wyznaniowymi. W rozmowach podejmowanych z Ministerstwem Edukacji Narodowej konieczne jest wypracowanie wspólnego porozumienia wymaganego przez prawo. Porozumienie zakłada zawsze zgodę na wspólnie wypracowane stanowisko.

Zachęcamy wszystkich wiernych, aby podejmować działania ukazujące wartość lekcji religii w szkole. Szczególnie prosimy katolickich rodziców, aby odważnie zabierali głos w tej sprawie. Apelujemy także do mediów katolickich, ruchów i wspólnot religijnych, aby podejmowali podobne działania.

Należy zauważyć, że nauczanie religii katolickiej i innych wyznań wspiera wychowawczą rolę szkoły. Nauczanie religii w szkole stanowi integralną część wychowania człowieka w jego sferze intelektualnej, moralnej i duchowej. Treści przekazywane na lekcji religii uczą budowania relacji osobowych, wrażliwości serca, postawy braterstwa, wzajemnego szacunku i dialogu z przedstawicielami różnych nacji, religii i światopoglądów, kształtują postawy oparte na sprawiedliwości i solidarności społecznej, wskazują na wielką godność każdego człowieka, konieczność niesienia pomocy potrzebującym i dbanie o dobro wspólne. Wychowują do troski o stworzony świat i jego piękno. Lekcja religii wspiera rodzinę i szkołę w różnych kryzysach psychicznych doświadczanych przez uczniów, jest dla nich pomocą w przeciwdziałaniu przemocy, agresji i profilaktyce uzależnień.

Lekcja religii ma też bardzo ważne znaczenie kulturowe. Przekaz wiedzy na temat chrześcijaństwa jest konieczny do rozumienia europejskiej i polskiej kultury a także kultury wielu krajów na wszystkich kontynentach. Świadectwo ponad 1050-letniej tradycji chrześcijaństwa w Polsce pokazuje, jak wiara kształtowała nasze dzieje i pozwalała narodowi przetrwać najtragiczniejsze wydarzenia historii. Trzeba mówić o zbudowanych na wierze wielkich dziełach naszych rodaków, wieszczów i bohaterów, uczonych i świętych, ludzi nauki, kultury i sztuki.

Dziękujemy wszystkim nauczycielom religii za ich ofiarną i pełną poświęcenia pracę w szkole. Drodzy nauczyciele religii, chcemy Wam powiedzieć, że jesteśmy z Wami! Podzielamy Wasze troski i obawy. Nie zapominamy o Was w rozmowach z władzami państwowymi. Dziękujemy wszystkim osobom zaangażowanym w dzieło lekcji religii w szkole. Dziękujemy władzom oświatowym i dyrekcjom szkół, duszpasterzom, rodzicom i wszystkim, którzy podejmują odpowiedzialnie trud wychowania młodego pokolenia.

Podpisali pasterze Kościoła katolickiego w Polsce obecni na 398. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski.

Warszawa, 12 czerwca 2024 roku