Przyjdź Duchu Święty i odnów oblicze ziemi, tej ziemi….

                                                                                   Mozambik, Zesłanie Ducha Świętego 2024

Drogi Księże Proboszczu,

Drodzy Przyjaciele Misji!

            Zesłanie Ducha Świętego w początkach czasu Kościoła dało apostołom moc do przemiany oblicza Ziemi poprzez głoszenie Ewangelii. Ten sam Duch także i dziś jest naszą siłą i działa tam, gdzie zasiew nie zawsze jest łatwy lub “ziemia jałowa”.

            Żyjemy czasem paschalnym, najpiękniejszym dla nas, chrześcijan. Po długim czasie katechez, skupień dla katechumenów, świętujemy teraz czas chrztów w naszych wspólnotach. Tylko w samym centrum naszej parafii, we wspólnocie “Świętego Pawła”, w Wigilię Zmartwychwstania Pańskiego było ponad 170 chrztów dzieci, młodzieży i dorosłych. Była to niebywała radość ale i wyzwanie, jak zachować spokój i atmosferę modlitwy podczas gdy sporo gości nie było katolikami.

            Część ludzi dorosłych, tak młodych jak i w podeszłym wieku, czeka wciąż na Chrzest a to z powodu braku chęci na zawarcie sakramentalnego związku małżeńskiego. W większości przypadków jeden ze współmałżonków jest już ochrzczony, drugi jeszcze nie. W dniu Chrztu obydwie strony muszą zawrzeć  Sakrament Małżeństwa i z tym właśnie jest tu problem. Wszyscy chcą być ochrzczeni ale nie spieszy im się do małżeństwa. Mają spore opory przed zawarciem związku sakramentalnego z różnych przyczyn. Istnieje duży brak w zrozumieniu wiary, myśli się że Chrzest Św. otwiera automatycznie dostęp do Nieba! Egoizm, brak potrzeby życia sakramentami, brak zaufania miedzy małżonkami, to niektóre z przyczyn. Mężczyźni czasami odpowiadają nam że, jako współmałżonkowie,  jeszcze się nie dopasowali do siebie, a to po 30 latach wspólnego pożycia, mając dzieci i wnuki! Żyjemy tutaj w kulturze matriarchalnej i przeważającej religii islamu, co ma swój wpływ na brak wierności z obu stron i  dlatego nie chcą się “związać” na zawsze. Nie trudno spotkać matki z czwórką, piątką dzieci, gdzie każde z nich ma swojego ojca. Cóż, potrzeba nam nie tyle sądzić czy bezwiednie “opuszczać ręce”, ale z wielką cierpliwością i nadzieją próbować nowych dróg ukazania piękna rodziny scalonej Bogiem, wzmocnić uczestnictwo małżeństw w różnych spotkaniach formacyjnych, modlić się i pościć ponieważ, jak nasz Zbawiciel powiedział, niektóre demony można wypędzić tylko poprzez post i modlitwę!

            Ale nie wszystko jest tak suche, istnieje spora liczba małżeństw które zawarły sakramentalny związek małżeński; jedno z nich jest fenomenalne, prawdziwy cud! Obydwoje są młodzi, wychowali się w tej samej wspólnocie, byli członkami Dziecięctwa Misyjnego a teraz są jego liderami. Po skończeniu szkoły zdecydowali się na sakramentalny związek małżeński. Czysty cud i wspaniałe świadectwo dla młodych i nie młodych. Trzeba zaznaczyć, ze tu nikt nie zawiera związków małżeńskich bez posiadania wpierw paru dzieci, jako zastaw, bo tutaj bezdzietność jest powodem separacji ...

W czasie paschalnym, w rozlicznych naszych wspólnotach trzech parafii, dokonują się ceremonie Chrztów Świętych. Nasza parafia świętuje tym roku 50 rocznicę swojej fundacji, toteż jako prezent, po 10 latach “suszy”, parafianie mogli się radować uczestnicząc w zawarciu małżeństwa 6-ciu par. Jedni z nich są młodzi, inni już nie tak bardzo, ale wszyscy szczęśliwi, że dana im była ta łaska, pomimo wielu trudności napotkanych po drodze. W pracy pastoralnej trzeba nam się zająć, pomóc także tym małżeństwom które przeżywają kryzysy, żyją w separacji, cierpiąc i błąkając się po zgubnych ścieżkach życia; przyprowadzić do Zdrojów Życia. Oby nam Bóg błogosławił!

             Kochani, dziękuję z serca wszystkim którzy pamiętają o nas, Misjonarzach, ofiarowując swoje modlitwy i dary. Bez was, ani rusz! Czas żniw pozostawiamy Panu; a nam, trud dawania najlepiej jak tylko potrafimy. Niech Duch Pana zstąpi na nas wszystkich ze swoją Mocą! Przyjdź Duchu Święty! Przyjdź!

                                                                                                                                                                                                                                                  Z modlitwą, wdzięczna

                                                                                                                                                                                                                                               Ir. Rozalia J. Paliczka, SSpS